“حشیش” مخدری پرعارضه/از گیجی و توهم تا کوچک شدن مغز

مصرف هیچ یک از انواع موادمخدر بی‌عارضه نیست و حشیش هم مثل سایر مخدرها عوارضی چون توهم، گیجی، کوچک شدن مغز و … را به دنبال دارد.

به گزارش نبض تهران، یکی از موضوعاتی که در حال حاضر افراد سودجو از آن برای مطامع شخصی خود استفاده می کنند، این است که حشیش جزء مواد اعتیادآور نبوده و حال خوب به انسان می دهد.

امروزه در بین نوجوانان و جوانان و متاسفانه در بین برخی از بزرگسالان رایج شده که برخی از مواد اعتیاد آور نبوده و حتی به دلیل یک سری باورهای غلط، اعتقادات خاصی وجود دارد که برخی ازاین مواد حتی مفید هم هستند.

طبیعی است که این حرفها و باورهای غلط با اهداف سودجویی و یا حتی گرفتار کردن افراد از سوی یک سری افراد سودجو و منفعت طلب مطرح و برای رسیدن به اهداف و مقاصد خاص خود از این تبلیغات و روشها استفاده کنند. ولی شنونده باید عاقل باشد که چرا این گونه حرفها و مطالب برای وی بازگو می شود، گوینده چه هدف یا اهدافی را دنبال می کند؟ که ما در روانشناسی از آن به عنوان “تفکر انتقادی” یاد  می کنیم که چرا و با چه هدفی یک مطلب خاصی برای یک فرد خاصی مطرح می شود و  همیشه با یک علامت تعجب و علامت سوال به موضوع نگاه می کنیم و این هیچگاه  به معنای بدبینی نبوده و اتفاقا به معنای یک تفکر منطقی در ارتباط با محیط پیرامونی ماست.

یکی از موضوعاتی که در حال حاضر افراد سودجو از آن برای مطامع شخصی خود استفاده می کنند، این است که حشیش جزء مواد اعتیادآور نبوده و حال خوب به انسان می دهد و حتی با گفتمان هایی مثل اینکه “با یک بار تجربه اتفاق خاصی نمی افته؟” افراد و به ویژه نوجوانان و جوانان مستعد را ترغیب به تجربه حشیش می نمایند.

سوال اینجاست که همه ما اعتقاد داریم که حتی وقتی  مصرف یک قرص مسکن مثل استامینوفن عوارضی مانند خارش، کهیر، تهوع و حتی آسیب های کبدی را می تواند به دنبال داشته باشد، چگونه ممکن است ماده ای در سطح حشیش عارضه ای نداشته و یا برای بدن مفید باشد؟ آیا جای تعجب ندارد؟

اینجاست که با موضوعی به نام باورهای غلط و طرحواره های شناختی معیوب روبرو بشویم و از این منظر به این موضوع نگاه کنیم که تحریف شناختی ما از موضوعات پیرامونی و برداشت های غلط از مسائل می تواند ما را با چالش های جدی مواجه کرده و به مسیری هدایت کند که شاید بازگشت از آن به راحتی میسر نباشد. بنابراین لازم است با دقت و جدیت بیشتری با مسائل روبرو شویم و به راحتی اعتماد نکنیم .

حشیش ماده‌ای مخدر، روان‌گردان و توهم‌زا است که رنگ آن سبز تیره و گاهی قهوه‌ای مایل به سبز و تقریباً شبیه حناست. بوی حشیش مانند ماریجوانا بسیار مشخص و تند و مانند بوی برگ درخت بید است. تشخیص بوی حشیش یا شکل ظاهری آن از جمله مواردی است که آگاهی از آن به جوانان و خانواده‌ها توصیه می‌شود تا در دام اعتیاد گرفتار نشوند.

در صورت مصرف حشیش در کوتاه مدت علائمی مانند حملات روانی، احساس گم‌ گشتگی و گیجی، تغییر سریع احساسات و نوسان خلق، پرخاشگری، عدم توانایی در یادگیری، بی‌توجهی، خستگی، پارانویا و انواع آسیب‌های ریوی(برونشیت، سرفه) و در بلند مدت عوارضی مانند افزایش اشتها، کاهش میل جنسی، سرخی چشم‌ها، افزایش ضربان قلب، احساس تشنگی و خشکی دهان، آسیب به حافظه کوتاه مدت و بلند مدت، اختلال فعالیت ایمنی بدن، اختلال در حواس بینایی، شنوایی و لامسه، اختلال در تشخیص زمان و مکان، اختلال در درک رنگ و صدا، اختلال در قدرت تجزیه و تحلیل مغز، اختلال تعادل و مهارت‌‌های حركتی، اختلال در حافظه، اختلال در یادگیری، اختلال خواب، آتروفی یا کوچک شدن و تحلیل  بافت مغزی، تشنج، اضطراب، توهم، هذیان، اختلالات اسکیزوفرنیک، تعریق های شبانه، آسیب به دستگاه تنفسی و مستعد سرطان ریه شدن، کم شدن انگیزه، مستعد اعتیاد به مواد مخدر دیگر مانند کمیکال، شیشه و …، بی توجهی به افراد خانواده  همسر و فرزندان و در نهایت به سست شدن بنیان خانواده و متلاشی شده ارکان آن منجر شده و به واسطه رفتارهای غلط صفا، محبت و صمیمیت را از اعضای آن گرفته و پیامد های ناگواری مانند طلاق، خشونت و … را به دنبال خواهد داشت.

با این اوصاف توجه به ویژگی ها و علائم زیر برای تشخیص احتمالی افراد مبتلا به حشیش می تواند موثر باشد:

1ـ گفتار و صحبت‌های فرد مبهم و نامفهوم و آشفته

2- از دست دادن تعادل حرکتی

3- خیره شدن به یک نقطه و یا یک چیز

4-  قرمزشدن سفیدی چشم 

5- خنده های بی مورد

6- استشمام بوهایی شبیه بوی برگ بید در اطراف فرد درگیر

لازم است که خانواده ها در این زمینه رفتارهایی انجام دهند که به پیشگیری و یا کنترل موضوع منجر شود.

1-ارتقاء میزان دانش و آگاهی خانواده ها و شناخت کافی این ماده خطرناک و خطرساز

2- ایجاد محیطی صمیمی و دوستانه در بین اعضاء و حمایت عاطفی و روانی از فرد مستعد یا مبتلا در بستر خانواده و خودداری از رفتارهای سرزنش گری و تخریبگرانه و تهدید کننده و صحبت با فرد گرفتار در یک محیط کاملا آرام و به دور از تنش

3-شناخت دوستان و اطرافیان فرد مستعد یا مبتلا و ارائه آموزش های علمی لازم بدور از هرگونه نصیحت 

4-بالا بردن میزان عزت نفس و اعتماد به نفس واقعی افراد. معمولا افراد با عزت نفس پایین یا دارای عزت نفس کاذب سریعتر در این موارد مبتلا می شوند.

5- تعیین مسئولیت برای افراد و جلوگیری از بیهودگی و بطالت زمان فرد 

6-وضع مقررات خاص خانوادگی و تعیین مرزبندی های خانوادگی

7-خودداری از رفتارهای خشک و یا مبهم در خانواده به منظور جلوگیری از سردرگمی اعضاء

8- مشورت با افراد متخصص و درمان گران تخصصی مشاوره و رواندرمانگر 

9-شناسایی مناطق آلوده و اطلاع به پلیس                    

یادداشت از: دکتر صیاد حقی- مشاور خانواده و مدرس دانشگاه- عضو سازمان نظام روانشناسی و مشاور کشور

اننهای پیام/