رئیس اداره گوش و سلامت شنوایی وزارت بهداشت گفت: در حال حاضر ۵.۵ میلیون ایرانی مبتلا به کم شنوایی هستند.
به گزارش نبض تهران، سعید محمودیان رئیس اداره گوش و سلامت شنوایی وزارت بهداشت، گفت: کم شنوایی یکی از بیماری هایی است که در دنیا مورد توجه قرار گرفته و علی رغم درمان بیماری های شنوایی ما شاهد افزایش روند شیوع این بیماری هستیم.
او افزود: اکنون حدود ۷۶۰ میلیون نفر در دنیا کم شنوایی شدید دارند و تا ۲۰۵۰ شیوع بیماری شنوایی در دنیا بیشتر خواهد شد.
به گفته محمودیان سالیانه حدود ۲۰ میلیون کم شنوایی در جهان گزارش شده است. در ایران بار بیماری ۶/۷ برآورد شده و الان ۵/۵ میلیون نفر مبتلا به عارضه کم شنوایی در کشور هستند و ۱۱ میلیون سمعک مورد نیاز است.
رئیس اداره گوش و سلامت شنوایی وزارت بهداشت تصریح کرد: در تمام نوزادان غربالگری شنوایی انجام می شود و به ثبت می رسد؛ در بدو تولد در سال گذشته به طور میانگین، ۳/۹ رخداد کم شنوایی در هر ۱۰۰۰ تولد در کشور رخ داده است.
وی تاکید کرد: ازدواج های خانوادگی، اختلالات ژنتیکی، سندرم عفونت، عوامل اکتسابی و استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک سبب بروز عارضه کم شنوایی در بین افراد خواهد شد.استفاده از هندزفری های غیر استاندارد و نویزهای غیر معمول نیز سبب بروز کم شنوایی و مشکلات شنوایی خواهد شد.
۳ تا ۵ درصد از کودکان مدرسه ای کم شنوا هستند
به گفته رئیس اداره گوش و سلامت شنوایی وزارت بهداشت در میان دانش آموزان کم شنوایی به ۳ تا ۵ درصد رسیده است که این آمار تا سن ۱۸ سالگی افزایش خواهد داشت.اکنون ۴۸ درصد از جمعيت سالمندان مبتلا به کم شنوایی هستند که این آمار در افراد بالای ۸۰ سال ۱۰۰ درصد است.
محمودیان تاکید کرد: در ایران پایش و غربالگری گسترده در زمینه شنوایی انجام می شود.
همچنین محسن احدی رئیس انجمن شنوایی شناسی در نشست خبری روز ملی شنوایی شناسی گفت: تصویب استقلال حرفه ای شنوایی شناسی در کشور انجام شده و بیش از ۵۰ سال در ایران قدمت دارد و بیش از ۴۰۰۰ نفر در این حوزه مشغول به فعالیت هستند.
در ادامه نشست خبری، محمد شیراوند عضو کادر آموزشی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: حس شنوایی به نوعی حس اجتماعی نیز گفته می شود. حس شنویی به خصوص در دنیای امروز از اهمیت بالایی برخوردار است.
به گفته وی حفاظت از افراد در هنگام وقوع حوادث با حس شنوایی انجام خواهد شد.تعاملات اجتماعی با حس شنوایی رخ می دهد و فقدان شنوایی سبب بروز دمانس و آلزایمر می شود.
شیرانوند تاکید کرد: ارتقای شغلی و تحصیلی توسط حس شنوایی انجام می شود و فقدان این حس سبب انزوای اجتماعی می شود. استقلال فردی نیز در نبود این حس تحت تاثیر منفی قرار خواهد گرفت.
در ادامه نشست خبری، احمد رضا ناظری دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: اکنون در برخی از خانواده ها شاهد تکرار مشکلات شنوایی در بین فرزندان دوم به بعد هستیم.
به گفته وی خانواده ها باید نسبت به موضوع کم شنوایی و اختلالات آن حساسیت داشته باشند.
در ادامه سعید فراهانی مدیر گروه شنوایی شناسی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد: استفاده از سمعک بخشی از درمان غیر طبی است که توسط شنوایی شناس صورت میگیرد.
وی ادامه داد: انتخاب سمعک مناسب باید با توجه به شرایط روحی و شخصیتی و جسمی هر فرد باید استفاده شود و این وسیله وسیله تجارتی نیست. اکنون در دنیا از هر ۴ نفر نیاز به سمعک تنها یک نفر سمعک استفاده میکند.
فرهانی گفت: برخی سمعکهای وارداتی به کشور از کیفیت لازم برخوردار نیستند در حالی که برخی نوزادان، نوجوانان و سالمندان بسیاری هستند که باید سمعک با کیفیت استفاده کنند، اما مشکلات ارزی مانع ورود این سمعکها شده است.
وی متذکر شد: وزارت بهداشت در خصوص توزیع و واردات ورود کرده، اما سمعک تنها به عنوان یک کالای ساده در شرکتها عرضه میشود بدون اینکه نظر شنوایی شناسان در این موضوع را بخواهند. ارز هزینه میشود، اما توزیع سمعک به درستی انجام نمیشود و بنابراین وزارت بهداشت باید به رشتههای تخصصی به طوری که ما در ۱۲ دانشگاه کشور رشته شنوایی شناسی تدریس میشود باید به احترام این متخصصان از نظر آنها در سیاستگذاری، اختثاث ارز و توزیع استفاده کنند.
وی افزود: سالانه ۱۰۰ هزار سمعک وارد میشود، اما تنها نیمی از افراد نیازمند استفاده میکنند در حالی که ۵۰ درصد دسترسی به این وسیله ندارند.
وی تاکید کرد: اخیرا استفاده از نسخه الکترونیکی برای سمعک تجویز میشود که این غیر علمی است چرا که باید سمعک چندین بار روی گوش فرد امتحان شود و نمیشود با نوشتن نسخه به فرد بگوییم از داروخانه تهیه کند.
همچنین سعید اعرابی، عضو هیأت مدیره انجمن علمی شنواییشناسی ایران در نشست تخصصی روز ملی شنواییشناسی با تأکید بر جایگاه مغفول این رشته در نظام سلامت کشور، گفت: در ماههای اخیر گزارشهای متعددی از همکاران به انجمن رسیده که نشان میدهد تعداد زیادی از شنواییشناسان ترک کار کردهاند، برخی به مهاجرت فکر میکنند و بسیاری از فارغالتحصیلان مستعد، تغییر مسیر شغلی دادهاند.
اعرابی افزود: بر اساس بررسیهای میدانی انجمن، همکاران فعال در بخش خصوصی با فرسودگی شغلی مزمن روبهرو هستند. فشار روانی ناشی از نوع بیماران، شرایط اقتصادی و نبود حمایت ساختارمند، باعث شده حتی شاغلان فعلی نیز انگیزه کافی برای ادامه نداشته باشند.
وی نبود تعریف دقیق از نقش شنواییشناسان در برنامههای تشخیص، درمان و پیشگیری در دستگاههای دولتی و بیمه ها، عدم مشارکت این متخصصان در سیاستگذاریهای سلامت شنوایی در سطح دانشگاهی و حاکمیتی فقدان تعرفههای منطقی برای خدمات نوین ارزیابی و توانبخشی، بهویژه در حوزه اختلالات پردازش شنوایی مرکزی و تعادل، بیتوجهی برخی نهادهای دولتی و بیمهای نسبت به اهمیت این رشته، فقدان حمایت حقوقی و سازمانی از شنواییشناسان در شرایط بحرانی است.
اعرابی همچنین با اشاره به دشواری کار با بیماران طیفی شنوایی گفت: کار با این بیماران نیازمند آموزشهای ویژه برای جلوگیری از آسیبهای روانی به نیروهای شاغل است. ما به این نیاز واقف شدهایم و تلاش خواهیم کرد که برای آن برنامهریزی کنیم.
وی در پایان اظهار امیدواری کرد که رسانهها، از جمله رسانه ملی، صدای جامعه شنواییشناسی را به گوش مسئولان برسانند و نسبت به آینده این تخصص راهبردی در نظام سلامت، حساسیت لازم ایجاد شود.
انتهای پیام/